Pantomime leeft op in Podium Boxtel - ‘Noch Einmal’ smaakt naar meer

Pantomime stoffig, oubollig en niet meer van deze tijd? Onzin, zo bewees pantomimelegende Cor van Geffen (66) afgelopen donderdag in Podium Boxtel. Voor een uitverkochte zaal bewees hij ‘Noch Einmal’ dat ook deze kunstvorm – mits goed uitgevoerd – van alle tijden is. En die uitvoering is bij Cor in goede handen. Met zijn bekende witgeschminkte en in olijke grimas getrokken gezicht betrad hij de bühne. Vanachter een rollator welteverstaan, daarmee de spot drijvend met zijn enigszins gevorderde leeftijd. “Op de knieën”, schreeuwde een personal trainer hem toe, gevolgd door “de banaan!”, waarop Van Geffen over het podium rolde. Hij eindigde de sketch ondersteboven op het hulpmiddel. Wat nou op leeftijd?

“Dat het zo druk was, vond ik echt superleuk”, zo reageert Van Geffen een paar dagen na de voorstelling. “Ik probeer er altijd iets interactiefs en verrassends van te maken en dat is volgens mij gelukt.” Interactief was het zeker. De wijsvinger van een toeschouwer op rij 1 fungeerde binnen een mum van tijd als toiletrolhouder en een ander ‘slachtoffer’ uit de zaal moest de microfoonstandaard bedienen als zijnde een fietspomp. Lachsalvo’s verzekerd.

Gitarist Jos de Wilde en pianist Peter van den Hurk ondersteunden de voorstelling op een muzikaal subtiele manier. Weemoedige en olijke klanken wisselden elkaar af tijdens de capriolen van Van Geffen. “Die mannen voelden me perfect aan”, zo stelt die enthousiast. Een aanval door een wilde hond, een openhartoperatie met achterlating van wat instrumentarium, een gitaarsolo in stroboscooplicht: het passeerde allemaal. Mark de Laat leidde in zijn rol als spreekstalmeester met verve alle sketches in en kamerkoor Ratatouille zat verdekt opgesteld achter in de zaal, om opeens op te staan en een nummer ten gehore te brengen.

Geboren en getogen Boxtelaar Van Geffen was met name in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw een gevierd internationaal pantomimespeler. “Ik deed toen 150 voorstellingen per jaar. Dan zit er een routine in die best prettig is. Dat was nu anders. Ik voelde vooraf zeker wel gezonde spanning. Of het echt de laatste keer was? Tja. De muzikanten willen nog wel een keer maar op tournee gaan, dat doe ik echt niet meer. Af en toe speel ik ergens een kleine scène, laatst nog in Bergen aan Zee. Gek genoeg weten mensen me nog altijd te vinden.”

Tekst: Hettie van der Ven